خوب نگاش کن
تو رو نمیدونم اما از من سه سال کوچیکتره
و
انصافا ،
خداییش،
حضرت عباسیش،
از من یه دنیا فاصله داره،
صاف ِ صاف ِ صافه،
چقدر بی شیله پیله میگه یادم نیستا ولی....
چقدر صدای خراشیدش که غیرت رو هوار میکنه سر آدمهای بی لیاقتی مثل من!،
آرومم میکنه،
نهههههههه
صب کن زیر و روت نکرد؟
برای لبخند آقا چندماه توی کما بود،
برای لبخند آقا دوبار سکته کرد،
برای لبخند آقا شاهرگشو داد،
و بالاخره برای لبخند آقا جونشو داد!
و من برای نرنجاندن آقا چه کرده ام؟؟؟؟؟
لبخندش پیشکش...
وقتی لبخند می زنه و میگه به کسی امید نداشتم وقتی این کارو کردم!
انگار سالهاست می شناسمش
چقدر امثال علی نایاب شده
خوش بحال زمان جنگ!
از این علی ها زیاد داشتند
ما یکی اش را داشتیم از بس بدادش نرسیدیم،
خدا آرزویش را داد...
پ.ن1: دانلود کلیپی که خود شهید علی خلیلی صحبت کردن و غیرتش را با صدای خراش خورده اش به رخ می کشد...
پ.ن2: این متن رو به همراه این کلیپ برای دوستام فرستادم زیبا نیست، اما برای یاد آوری خودم وقتی لبخندش را فراموش کردم معرکه است!
پ.ن3: آقا علی شهید از روز شهادتش حال دلم را بدجوری خراب کرده، برای دلم دعاکنید که زمین نخورد...
