بهشت

شده ام مثل بچه ای که رفته به یک جشن با شکوه 

و حالا می خواهد ریز به ریزش را برای مادرش تعریف کند

آن هم با آب و تاب و پیاز داغ اضافی!

هفته پیش جمعه،

 همین ساعت به من خبر سفر را دادند

روز آخر رفتنم قطعی شد

بال در آورده بودم، 

درست مثل برق گرفته ها بودم

باورتان می شود دوست داشتم فخر بفروشم و همه به من حسادت کنند؟

کم سفری نبود زیارت امام مهربانی ها!

بعد از 4 سال دوری و دلتنگی

آن هم دوری از همه چیزهای خوب

درست از روزی که فهمیدم امام مهربانی چقدر مهربان است و مرا دوست داشته است و من ...

من دوستش نداشته ام و از او دوری کرده ام

از آن روز که عشقش در وجودم دمیده شد

از آن روز عاشقش شدم

عاشق و دلتنگ

هر روز صبح سلام دادم به او در قاب عکس حرم

خواستم تا مرا بخواهد و خواست مرا در این ایام

از حرم، از این سفر، از امام مهربانی ها حرف ها دارم 

این 4 روز برایم دنیایی بود که تعریفش روز ها طول می کشد

اینجا حریمی است که می نویسمشان

هم برای دل خودم هم برای شیفتگان امام

پ.ن1:ان شاءالله سر فرصت سوغاتی های سفر را برایتان می آورم

پ.ن2: همه کسانی که می شناسمشان را دعا کردم خیالتان راحت!

پ.ن3: دعاکنید دفعه بعدی زودتر بروم دلم بیش تر از قبل تنگ حرم شده

انتظار منفی

چند روز پیش با هزار ترفند و دعا و مناجات و هزار توسل حال دلم را خوب کردم

بهتر از همیشه و امیدوار!

اما امروز حاج آقای کفبل آب پاکی را روی دست دلم ریخت و ...

گاهی چقدر متوقع میشویم 

من همیشه به یاد امام زمانم، من امام زمان رو دوست دارم، من عاشق امام زمانم، من برای امام زمانم اصلا!

و آخرش بفهمی ک همه این منم منم ها اشکال کار توست و وسوسه شیطان

درد دارد، انتظار منفی درد دارد!

و از همه دردناک تر این که تو آب از سرت گذشته و فقط می توانی به آقا بگویی این گردن من و شمشیر شما!

حقیقت را اگر بگویم می ترسم از روزی که آقا می آید

چون به تمام معنا بیست و اندی سال را فقط گند زده ام و هم قطار شیطان بوده ام

نمی دانم پای عمل چقدر مردش هستم

اما امروز بعد آن همه فکر و زاری و تفکر به این نتیجه رسیدم که هرچه آقا بخواهد

اصلا شاید آقا عده ای را برای قربانی کنار گذاشته اند

راضیم به رضایش!

فقط زودتر بیایند ...

اللهم عجل لولیک الفرج

و اما امشب تولد دردانه آقای مهربانی هاست و

من حاجت دلم را محکم ِ محکم گره زده ام به دستان آقا جوادالائمه(ع) تا ببرند نزد امام رضا(ع) و ایشان بگشایند

تو هم حاجتی داری؟ بسم الله

امشب وقتش است

می شود مراهم دعا کنی؟

حال دلم رو به قبله است...

بوس شفادهنده

دخترها دارند دنبال هم می‌دوند و می‌خندند. مریم می‌خورد زمین، محکم، یک جوری که صدای گرومپ سرش بلند می‌شود. خودش بلند می‌شود و می‌رود سمت بابایش. با دست، سرش را نشان می‌دهد و به زبان خودش(یک جوری که انگار دارد خارجی حرف می‌زند!) ناله می‌کند که خورده زمین و سرش اوخ شده. بابارضا قربان صدقه‌اش می‌رود و سرش را بوس می‌کند. مریم می‌خندد و دوباره می‌دود دنبال نرگس. دوباره بازی از سر. انگار نه انگار که همین الان خورده بود زمین. انگار سرش جدی جدی خوب شد. انگار بوس بابا واقعا درد را با خودش برد.

*

خدا جان!

زمین خورده‌ام و سرم، بدنم، روحم درد می‌کند.

تو بوس کنی، خوب می‌شوم. بوس تو همه دردها را با خودش می‌برد.

خدایا، بوسم کن!

منبع: روزهای مادرانه